Camiño de Inverno a Compostela

As razóns polas que O Camiño de Inverno a Compostela será  a nosa actividade -senlleira- para o curso 2019-2020.

1 Os Ríos, omnipresentes. O Camiño de Inverno a Compostela  é o único que vai acompañado polos tres grandes ríos galaicos : O maxestuoso Sil, o vello pai Miño, o impoñente Ulla… cuns secundarios de luxo:  Lor, Cabe, Toxa, Deza…

2 A Paisaxe única. Nunha beleza chea de contrastes. Desde as louseiras  de Valdeorras ata os socalcos da Ribeira Sacra, pasando por soutos, nogueirais, cortiñas, erbedeiros… asombrosos. E, no Saviñao, o Cabo do mundo!

3 Os Romanos. Non só As Médulas –valioso patrimonio da humanidade -, tamén Montefurado –incrible traballo de enxeñería na procura do ouro –, ou a Calzada pola que baixamos, nunha fraga acolledora, ata Belesar.

4 A riqueza  etnográfica. Por exemplo: no Camiño de Inverno hai unha abondosa presenza dos Petos de ánimas. Tesouros  de pedra en camiños, adros e prazas, que nos sorprenden, asombran, conmoven.

5 Galicia. Toda a terra é nosa. Nunha ollada. No Camiño de Inverno está o único cumio desde o cal ollamos as catro provincias. Mesmo co ceo  anubrado. Éxtase!

6 Vilas (A Galicia interior). É outro mundo. Tan acolledor, próximo, xeneroso.  Gran pracer chegar a Quiroga,  Monforte, Chantada, Rodeiro… e mesmo, impagable. Entrar na Pobra de Brollón, cruzando Rubín –que non ten ponte-!

7 Románico. Exuberante. Desde os mosteiros escondidos na maleza dos  outeiros ata ás máis humildes igrexas… San Lourenzo de Fión, san Paio de Diomondi….

8 Xentes. De Ponferrada a Compostela, en cada etapa sempre haberá  unha persoa, unha conversa, unha historia: A aceiteira de Bendilló, a taberneira de Penasillás, O piñeiro da Pobra- esa revolta  dos Guímaros -!

9 Esforzo. Non hai. Convertemos ás nove etapas oficiais, en trece levadeiras andainas. Só teremos que  madrugar nas dúas primeiras etapas. Saímos ás 8 de Compostela. Levamos comida, por se acaso. (Adxuntamos calendario -últimos sábados de cada mes-).

10 Síndrome de Stendhal. Abraiados pola sorpresa da descuberta e o pracer do vivido… Iso será o que nos pase, de volta en Compostela, rematado o Camiño de Inverno.

Paga a pena!